Ferie på østre Kreta sommaren 2006

[sandalar]

Då var det på ny ferietid og denne gongen gjekk turen til Kreta for 2. gong. Sist drog vi på chartertur til Chania-området. Denne gongen drog vi med Norwegian, kun fly til Heraklion. Eg hadde ferie kun ei veke, men mannen min og dei to jentene våre, skulle vere der to veker. Alt går an med Norwegian!! :idea: Før vi dreg til ei gresk øy, har eg alltid tilbringa timesvis på nettet for å søke etter fine plassar å dra til. Det er ein stor del av gleden ved turen det  :idea:  :idea: Eg hadde funne fram til ein liten by sørøst på Kreta som heiter Makry Gialos. Den ligg berre 30 min. med buss øst for Ierapetra, Europas sørlegaste by. Det tek 2,5 time med buss frå Heraklion til Ierapetra, og deretter buss-skifte og ein halv time derifrå til Makry Gialos. Bussforbindelsane er gode. Ierapetra er ein sjarmlaus større by, men Makry Gialos  :bounce:  :bounce:  :bounce:  Dit bør du reise!! Det er ein liten by om ligg i ei bukt med ei nydeleg sandstrand. Stille og fredeleg plass, langt borte frå masseturismen. Langs stranda ligg taverna etter taverna. Ikkje særleg turistbutikkar, men vakker plass.  Vi drog direkte dit, og det var akkurat slik eg hadde lese om. Denne plassen står knapt nemnt i norske reisebøker  :drunken:
Då vi kom dit, vart eg og jentene plasserte på fortauskanten ved stranda, medan mannen min gjekk for å skaffe oss husrom. Han kom tilbake etter 5 minuttar og hadde funne leilegheit til oss berre ei trapp opp frå der vi sat. Her var det eit eldre ektepar som eigde eit stort hus i fleire etasjar. Spesielt med huset var at det vaks ein vinranke oppetter huset og dekka det nesten fullstendig med grønt og svære drueklasar. Druene hang over hovuda våre på balkongen utanfor leilegheiten.  Her budde vi den veka eg var der. Vertskapet var svært koselege og inviterte oss inn på Raki, gresk brennevin. Dei snakka kun nokre gloser tysk, så det var eit artig besøk med mange fakter og mykje latter for å forstå kvarandre. Ein dag vart eg dregen med av svigerinna til huseigaren, inn rett frå gata til eit bryllup i den vesle kyrkja rett over vegen. Eg fekk gåve og diverse, fordi dei likte meg så godt :flower:  :flower:  Fantastisk vennlege og inkluderand folk. På denne plassen var det badeliv og soling som stod i fokus. Eg og den eine dotter vår, tok oss ein dagstur til den vakre byen Agios Nikolaos (1,5 t. med buss.) Kvelden før eg skulle dra heim, fekk eg ein pose med ein diger drueklase eg absolutt måtte ta med heim til Norge. :cheese:  Dei møtte også opp for å vinke adjø saman med familien min, då eg måtte setje kursen heimover grunna jobben min.  :cat:
Resten av familien hadde ei flott veke etter eg drog. Dei forflytta seg nordover til ein by som heiter Sitia. Her fekk dei rom hjå ei gresk dame, som forbarma seg over denne einslege faren med dei to døtrene. Utan å ta noko ekstra for det, kom ho og serverte mannen min middag kvar dag. Han sendte bilete på SMS til meg, slik at eg fekk fylgje med i dagens meny. :compress:  slikt opplever ein berre i Hellas, trur no eg då. Eg forstår at eg gjekk glipp av flotte opplevelsar dei hadde, mellom anna badeturane til palmestranda Vai, som ligg heilt på tuppen øst på Kreta.  Bileta derifrå viser ei vakker sandstrand, ulik alle andre på Kreta, med sydhavspalmer på rekke og rad.
Kreta har uendeleg mykje å by på. Den framstår ikkje forlokkande på meg når du køyrer hovudvegen frå Heraklion og østover. Der er det tett i tett med store hotell og bråkete discobarar og tusenvis med turistar. Med ein gong du tek av frå denne turistfella (etter Agios Nicolaos), kan du oppleve det genuine Kreta. Det er vakkert, det kan eg stå inne for. Neste gong eg dreg til Kreta, skal eg m.a. besøke Spinalonga, øya der dei spedalske var forviste fram til 1950 åra. Det fekk eg lyst til etter at eg nettopp har lese romanen:  \"Øya\" av Victoria Hislop. Spinalonga ligg kort veg frå Agios Nikolaos.
God tur til Kreta  :flower:  :flower:  :flower:  :flower: