Min første tur til Hellas 1979

[sandalar]

Interrail saman med to veninner gjennom heile europa til Athen. Etter ein laaang og slitsam togtur, kom vi etter kvart til Athen, det vi tilbringa ei natt på eit overfylt ungdomsherberge. Vi brukte dagen der til å vandre rundt i dei gamle gatene ved foten av Akropolis. Sjølvsagt var vi også oppe på sjølve Akropolis. Neste dag drog vi til havnebyen Pireus, der vi kjøpte billettar til Paros. Den gongen hadde eg lite kjennskap til dei greske øyane, så det var tilfeldig kvar turen gjekk. Vi kom til Paros etter nokså mange timar. Den gongen var Paros ein stille plass. Det var sjølve kaiområde, der det var nokre få tavernaer. Bebyggelsen var spredd rundt den fine bukta ved havnebyen. Vi rusla avgårde langs stranda til campingplassen, der vi budde ei veke. Bading, soling og mat. Vi var slitne etter den laange togturen, så vi bevega oss faktisk ikkje rundt på øya, noko eg sjølvsagt angra på. 20 år seinare gjekk eg og mannen min i land på Paros med dei to jentene våre. Eg kjende meg faktisk ikkje igjen. Her var eit forferdeleg mas av romutleigarar då vi kom på land. Dei var svært pågåande og tildels frekke når vi ikkje ville ha rom. Gatene var fylt av støyande trafikk og hus og hotell låg tett i tett. Skrekk og gru. Eg kunne kjenne igjen formen på bukta og omtrent kvar campingen hadde vore, men nei, Paros var ikkje lenger noko for meg.